ΤΕΙ και περικοπές των αποδοχών των μελών του ΕΠ βάσει των διατάξεων της περ. 21, της υποπαραγράφου Γ.1, της παρ. Γ, του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 και της υα οικ.2/83408/0022/2012. Πότε ιδρύεται ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση από την εκ μέρους της πολιτείας νομοθέτηση με τα αρμόδια αυτής όργανα ή από την παράλειψη αυτών να νομοθετήσουν. Παθητική νομιμοποίηση στην παρούσα δίκη του Δημοσίου και του ΤΕΙ. Η περικοπή των δημοσίων δαπανών, σε βάρος όσων λαμβάνουν μισθό ή σύνταξη από το δημόσιο ταμείο, έχει ως όριο τις αρχές της αναλογικότητας, της ισότητας στην κατανομή των δημοσίων βαρών και του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η συνταγματικότητα των διατάξεων με τις οποίες αναμορφώνεται το μισθολόγιο των δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων υπόκειται σε έλεγχο ορίων εκ μέρους του δικαστή. Κατ’ εφαρμογή αμιγώς αριθμητικού κριτηρίου, με τις ανωτέρω διατάξεις επιβλήθηκαν νέες μειώσεις στις αποδοχές του ΕΠ των ΤΕΙ, οι οποίες υπερβαίνουν το όριο που θέτουν οι ανωτέρω συνταγματικές αρχές. Οι διατάξεις αυτές αντίκεινται στο άρθρο 16 του Συντάγματος και την αρχή της ιδιαίτερης μισθολογικής μεταχείρισής των μελών ΕΠ, καθώς και στα άρθρα 25 παρ. 1 και 4 παρ. 5 του Συντάγματος. Τα ίδια ισχύουν και για τους κατέχοντες προσωπαγείς θέσεις εκπαιδευτικού προσωπικού των ΤΕΙ καθώς και για τους καθηγητές εφαρμογών. Θεμελιώνεται ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου προς αποζημίωση των εναγόντων, από την εκ μέρους της πολιτείας νομοθέτηση αντισυνταγματικών διατάξεων, και ευθύνη του ΤΕΙ διότι τις εφάρμοσε. Επέλευση των συνεπειών της αντισυνταγματικότητας μετά την δημοσίευση της παρούσας απόφασης. Η άποψη αυτή δεν αντίκειται στα άρθρα 20 παρ. 1 του Συντάγματος, 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ και 1 του ΠΠΠ αυτής. Παραπομπή της αγωγής προς εκδίκαση στο Διοικητικό Πρωτοδικείο. Η υπόθεση εισήχθη στην Ολομέλεια με το θεσμό της δίκης-πιλότου και κατόπιν της αριθ. 1200/2017 παραπεμπτικής αποφάσεως του ΣτΕ.