Λαθρεμπορία και επιβολή της κύρωσης του πολλαπλού τέλους. Κριτήρια εφαρμογής της αρχής ne bis in idem. Το άρθρο 4 παρ. 1 του 7ου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ αντιτίθεται, κατ` αρχήν, στην εκκίνηση και εξακολούθηση διοικητικής διαδικασίας και δίκης περί της επιβολής διοικητικής χρηματικής κυρώσεως για φορολογική/τελωνειακή παράβαση, όταν για την ίδια κατ` ουσίαν παράβαση έχει ήδη περατωθεί αμετάκλητα η αντίστοιχη ποινική διαδικασία. Εσφαλμένη αντίθετη κρίση του δικάσαντος δικαστηρίου. Η αναίρεση ασκήθηκε παραδεκτά, κατά το άρθρο 53 παρ. 3 του π.δ.18/1989, λόγω αντίθεσης της προσβαλλόμενης απόφασης προς τη νομολογία του ΕΔΔΑ, ιδίως σε απόφαση, με την οποία γίνεται δεκτή προσφυγή κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας, και ερμηνεύει διάταξη της ΕΣΔΑ ή προσαρτημένου σε αυτήν Πρωτοκόλλου. Πότε η επίκληση αντιθέσεως προς τη νομολογία του ΕΔΔΑ μπορεί να γίνει, κατ` εξαίρεση, και με δικόγραφο προσθέτων λόγων αναιρέσεως. Όταν με την πράξη της τελωνειακής αρχής ο υπαίτιος κηρύσσεται αλληλεγγύως υπόχρεος για την καταβολή του συνόλου του ποσού των καταλογισθέντων στους υπαίτιους της λαθρεμπορίας δασμών, φόρων και πολλαπλών τελών, ως ποσό της αναιρετικής διαφοράς λαμβάνεται το δεύτερο αυτό ποσό. Δεκτή η αναίρεση (αναιρεί την αριθμ. 1145/2012 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς).